به قلم سر دبیر پایگاه خبری ردا - سرکارخانم ئفرزانه کمندی :
طراح عکس : آقای مسعود کمندی
در زندگی لحظاتی هستند که بی‌هیاهو از کنارشان می‌گذریم، اما بعدها، عمق آن‌ها را درمی‌یابیم. یکی از این لحظات، وقتی است که فرزندی که روزگاری با دستان کوچک خود کتاب را از مادر می‌گرفت، امروز با شوق و افتخار کتابی تازه به دستان مادرش می‌دهد. داستانی ساده، اما ژرف؛ درباره انتقال دانایی، محبت، و دگرگونی نقش‌ها میان نسل‌ها.
او مادری بود ساده‌دل، اما عمیق، که به دنیای کتاب باور داشت. شاید خودش کتابخانه‌ای پر از کتاب نداشت، اما قلبش پر از آرزو برای فرزندش بود. شب‌ها برای پسرش قصه می‌گفت. کتاب‌هایی با تصویرهای رنگی، افسانه‌های کودکانه، و داستان‌هایی درباره دوستی، شجاعت و مهربانی.
او کتاب‌هایی را انتخاب می‌کرد که به نظرش مناسب سن فرزندش بودند. هر بار که کودک چشم‌هایش را از شوق داستان گرد می‌کرد یا سوالی جدید می‌پرسید، مادر لبخندی از رضایت بر لب داشت. او باور داشت اگر کودکش با کتاب آشنا شود، می‌تواند در آینده بهتر ببیند، بهتر فکر کند، و بهتر زندگی کند.
سال‌ها گذشت. کودک رشد کرد. حالا نوجوانی بود که خودش کتاب می‌خرید، شعر می‌خواند، فلسفه می‌فهمید، و رمان‌های جهان را ورق می‌زد. مادر، اگرچه سواد داشت، اما دیگر به‌روز نبود. جهان کتاب‌ها پیچیده‌تر شده بود. اما آن‌چه تغییر نکرد، پیوند عمیق میان این مادر و فرزندش بود.
فرزند، که حالا جوانی اهل اندیشه شده بود، تصمیم گرفت آن چرخه‌ی مهر را ادامه دهد. این بار، او بود که کتابی را با لبخند به مادرش می‌داد و می‌گفت:
"مامان، اینو بخون، فکر می‌کنم ازش خوشت بیاد."
مادر حالا کتاب‌هایی می‌خوانَد که هیچ‌گاه تصور نمی‌کرد. داستان‌های مدرن، کتاب‌هایی درباره روان‌شناسی، خاطرات زنان قدرتمند، یا حتی شعرهای نو. هر بار که کتابی را تمام می‌کند، با فرزندش درباره‌اش گفت‌وگو می‌کند؛ گاهی می‌پرسد، گاهی نقد می‌کند، و گاهی فقط می‌گوید:
"چقدر این کتاب منو یاد خودم انداخت"
فرزند لبخند می‌زند. این همان مادری‌ست که زمانی کتاب قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب را برایش می‌خواند. حالا اوست که مادر را به جهان جدیدی دعوت می‌کند.
در این رابطه‌ی ظریف و انسانی، دانایی مانند نوری‌ست که از نسلی به نسل دیگر می‌تابد، و گاهی، به شکلی زیبا بازمی‌گردد. مادری که بذر دانستن را در دل کودکش کاشت، امروز از همان درخت، میوه‌ی آگاهی می‌چیند. این داستان، نه فقط روایت یک مادر و یک فرزند، بلکه تصویری است از چرخه‌ی زندگی، آموزش و عشق. چرخه‌ای که اگر با مهر آغاز شود، بی‌پایان ادامه می‌یابد.
